Program Anonimowych Alkoholików, a inne metody; wyniki najnowszych badań.

Aktualne badania pokazują, że program AA działa skuteczniej niż inne metody leczenia oraz, że jest tańszy.

Program AA. Przez długi czas badacze nie byli pewni, czy Anonimowi Alkoholicy działają skuteczniej niż inne powszechnie znane metody leczenia zaburzeń związanych z używaniem alkoholu. Opublikowany w 2006 roku przegląd donosił, że nie ma wystarczających dowodów na jednoznaczne osądzenie sprawy. Sytuacja uległa jednak zmianie. Najnowszy raport opublikowany przez organizację Cochrane Collaboration dowiódł, że działalność AA prowadzi do zwiększenia ilości osób zachowujących abstynencję, jak i do dłuższego jej trwania, w porównaniu z innymi metodami leczenia. W przypadku oceny takich parametrów jak np. ilość wypijanych dawek alkoholu dziennie, program AA działa równie skutecznie jak metody wdrażane przez terapeutów i lekarzy, które nie polegają na tworzeniu grupowej więzi.

Co się zmieniło? W skrócie, nowy przegląd zawiera więcej dowodów, i to dowodów wyższej jakości. Opublikowane wnioski bazują na 27 badaniach przeprowadzonych wśród 10.565 uczestników. Poprzedni raport Cochrane Collaboration, opublikowany w 2006 roku opierał się jedynie na 8 badaniach i sugerował konieczność ich rozszerzenia w celu lepszego oszacowania skuteczności programu. W kolejnych latach badacze podjęli to wyzwanie. Najnowsze badania zostały zrealizowane w oparciu o standardy, które wykluczyły niektóre mniej solidne analizy generujące poprzednie wnioski.Opublikowano wyniki szeregu wysokiej jakości badań z randomizacją (losowym przydziałem uczestników do ocenianej grupy), jak i eksperymentów bez randomizacji. Z 27 analiz aż 21 przeprowadzono na zasadzie losowej. Dają one jasny obraz sytuacji.

Program AA pomaga

John F. Kelly, główny autor badania, profesor psychiatrii w Szkole Medycznej Harvardu i dyrektor Instytutu Badań nad Wyzdrowieniami w Głównym Szpitalu w Massachusetts stwierdził: „Wyniki pokazują skuteczność AA w udzielaniu ludziom pomocy, w rozpoczęciu i utrzymaniu abstynencji przez dłuższy czas. Dodatkowym plusem jest fakt, że AA jest programem bezpłatnym i szeroko dostępnym. Z tego co mamy w służbie zdrowia jest to najbliższe definicji darmowego obiadu”.

Badania ukazują także, że około 15-25 procent ludzi, którzy korzystają z innych metod leczenia, trwa w abstynencji. W przypadku programu AA ten wskaźnik wynosi pomiędzy 22 a 37 procent (szczegółowe wyniki różnią się w zależności od danego badania). Chociaż AA może być lepszym rozwiązaniem dla wielu osób, inne metody również działają, poza tym, jak to bywa z każdym leczeniem, nie zawsze wszystko przebiega doskonale przez cały czas.
Analiza skuteczności programów takich jaki proponują Anonimowi Alkoholicy stanowi duże wyzwanie, ponieważ ludzie przystępują do nich z własnej woli.

Osoby, które dołączają do grup AA, mogą być bardziej zmotywowane do utrzymania abstynencji niż Ci, którzy są kierowani na terapię. Jeśli badanie nie zostanie dokładnie zaplanowane jego wyniki mogą zależeć od samych uczestników badań, a nie tylko od działania programu. Nawet próby losowe mogą być nieobiektywne, ze względu na zachowania badanych osób. Jeśli ludzie przypisani w trakcie testu do AA nie uczestniczą w zalecanych mityngach lub odwrotnie, ci z drugiej grupy kontrolnej decydują się w mityngach AA uczestniczyć, wyniki będą zaburzone. Uważa się jednak, że zakazywanie osobom będącym w drugiej grupie kontrolnej udziału w spotkaniach AA byłoby nieetyczne.

Pomimo tych trudności, w ostatnich latach wśród Anonimowych Alkoholików zostało przeprowadzonych sporo wysokiej jakości badań. Jedno z nich, opublikowane w piśmie „Uzależnienie” dowiodło, że osoby, które zostały losowo przypisane do Programu 12 Kroków AA, przychodziły na więcej spotkań i zachowywały dłuższą abstynencję niż osoby będące w grupach opartych na innych metodach leczenia. Okazało się, że częstsze uczestnictwo w mityngach AA powoduje dłuższą abstynencję.

Program AA jako dodatek

Program Anonimowych Alkoholików jest często dołączany do innych metod leczenia, które zachęcają do uczestnictwa w mityngach. Keith Humphreys, profesor Uniwersytetu Stanforda i współautor raportu Cochrane, powiedział: „Dodanie programu AA do procesu leczenia innymi metodami, daje znacznie lepsze wyniki niż te odnotowane wśród osób, które nie korzystają z pomocy AA”.Metoda Anonimowych Alkoholików nie tylko skutkuje wysokimi wskaźnikami abstynencji i remisji, ale też charakteryzuje się niskimi kosztami. Mityngi AA są bezpłatne, a terapie podlegające służbie zdrowia bywają drogie.

Jedno z badań stwierdziło, że w porównaniu z uczestnikami AA, osoby leczone metodą terapii poznawczo-behawioralnej korzystały ze średnio dwukrotnie większej liczby konsultacji szpitalnych i zabiegów, które kosztowały je ponad 7 tys. dolarów rocznie. Terapia poznawczo-behawioralna pomaga zanalizować, zrozumieć i zmienić zachowania prowadzące do picia. Inne badanie pokazało, że każdy mityng AA powoduje spadek kosztów leczenia o prawie 5 procent, głównie w wyniku mniejszej ilości dni spędzonych w szpitalu i rzadszych wizyt psychiatrycznych.Mityngi AA są często organizowane i łatwo dostępne, przychodzi się na nie bez potrzeby wcześniejszego umawiania się. Więzi, które powstają podczas wspólnego mierzenia się z uzależnieniem, budują zaufanie i wiarę w grupę, co jest ważnym czynnikiem w drodze do wyzdrowienia.

Program AA ratuje przed śmiercią

W skali światowej nadużywanie alkoholu powoduje 3,3 miliona zgonów rocznie, czyli dziesięciokrotnie więcej niż wszystkie narkotyki łącznie. W Stanach Zjednoczonych alkohol jest odpowiedzialny za większość terapii uzależnień, powoduje minimum 250 miliardów dolarów rocznie strat z powodu obniżonej wydajności pracy, ale też kosztów związanych z przestępczością, więziennictwem czy służbą zdrowia. Liczba Amerykanów, którzy zmarli z przyczyn związanych z nadużywaniem alkoholu wzrosła ponad dwukrotnie pomiędzy rokiem 1999 a 2017. Redukowanie strat związanych z alkoholizmem jest często ignorowane.Najnowsze dowody pokazują, że jedno z najstarszych rozwiązań tego problemu – działające od 85 lat grupy Anonimowych Alkoholików – jest wciąż skuteczne.

Austin Frakt jest dyrektorem działu Polityki Bazowanej na Dowodach w Bibliotece Dydaktycznej Biura Spraw Weteranów Wojennych w Służbie Zdrowia miasta Boston; profesorem nadzwyczajnym Szkoły Zdrowia Publicznego w Uniwersytecie Bostońskim oraz wysokim rangą badaczem w Szkole Zdrowia Publicznego Uniwersytetu T.H. Chan Harvarda.

Aaron E. Carroll jest profesorem pediatrii Akademii Medycznej Uniwersytetu w Indianie oraz w Instytucie Regenstrief, pisze do pisma „Przypadkowy Ekonomista” („The Incidental Economist”) na tematy związane z badaniem zdrowia i polityki zdrowotnej oraz tworzy materiały wideo dla kanału na Youtube „Ocena rannej służby zdrowia” („Healthcare Triage”). Jest również autorem „Święta księga złego jedzenia: Dlaczego możesz (i pewno powinieneś) jeść wszystko to, co myślałeś, że nie możesz” („The Bad Food Bible: Why You Can (and Maybe Should) Eat Everything You Thought You Couldn’t”).

Artykuł napisany przez Austina Frakta i Aarona E. Carrolla i pierwotnie opublikowany w The New York Times dn. 11 marca 2020 roku.

Tłumaczenie: Kataryzna Ciemięga

Czytajcie inne artykuły na tej stronie oraz na innych.