Wspólnota AA

Historia i zasady działania w ogólnym zarysie.

Wspólnota AA powstała w 1935 roku, w Akron, USA, w następstwie spotkania maklera giełdowego, Billa Wilsona i lekarza, chirurga, Boba Smitha. Obaj byli chronicznymi alkoholikami, czyli cierpieli z powodu obsesji picia (nie mogli powstrzymać się przed wypiciem pierwszego kieliszka). Dodatkowo, mieli alergię (gdy już wypili, ich organizmy reagowały na alkohol w sposób zaburzony – nie mogli kontrolować ilości wypitego trunku).

Wcześniej byli członkami organizacji religijnej o nazwie Grupy Oksfordzkie, gdzie powiedziano im, że rozwiązania problemu alkoholowego należy szukać na drodze przebudzenia duchowego. Bill W. wytrzeźwiał w wyniku tego co usłyszał w Grupach Oksfordzkich. Później też w trakcie terapii, od doktora Silkwortha, znakomitego lekarza i przyjaciela alkoholików. Doktor Bob przestał pić pod wpływem tego, czego dowiedział się od Billa.

Obaj wiedzieli, że aby nie pić muszą pomagać innym alkoholikom. Zaczęli szukać uzależnionych i tłumaczyć im istotę problemu. Wielu z nowicjuszy, po zaakceptowaniu pierwszych zasad programu wytrzeźwiało i Wspólnota AA zaczęła się powiększać. Utrwalił się zwyczaj spotkań, najczęściej cotygodniowych, zwanych mityngami. Podczas nich uczestnicy dzielą się ze sobą siłą, nadzieją i doświadczeniem.

Anonimowi Alkoholicy

W roku 1939 Bill W. napisał książkę Anonimowi Alkoholicy, powszechnie zwaną Wielką Księgą. Stała się ona pozycją podstawową w kanonie literatury AA. Zostały tam zawarte informacje o chorobie alkoholowej i metodach z niej wyjścia (tzw. Program 12 Kroków). Dodano też 32 historie osobiste ozdrowiałych już alkoholików.

W ogólnych zarysach Program AA mówi, że: należy zaakceptować fakt własnej bezsilności wobec alkoholu, znaleźć siłę większą od siebie (może to być Bóg, jakkolwiek pojmowany, ale też, w przypadku ludzi niewierzących, grupa innych ludzi, np. sama Wspólnota AA), powierzyć się tej sile, uporządkować przeszłość, zadośćuczynić ludziom, którzy zostali przez nas skrzywdzeni i nieść posłanie dalej, czyli pomagać innym alkoholikom. Została też wynaleziona metoda sponsorowania, polegająca na tym, że bardziej doświadczony, trzeźwiejący alkoholik pomaga nowicjuszowi zrozumieć i wprowadzić w życie zasady Programu 12 Kroków.

W latach 40-tych nastąpił gwałtowny rozwój AA. Szybko powstawały nowe grupy, najpierw w Akron i w Nowym Jorku, pózniej w innych miastach USA i w innych krajach. W roku 1938 było 100 anonimowych alkoholików, w 1940 – 2000, a w 1941 – już 8000.

Pojawiło się wiele problemów: np. nie było wiadomo, kto ma władzę we Wspólnocie, jak należy prowadzić mityngi, kto może w nich brać udział, czy przyjmować dotacje z zewnątrz, czy powinno się zachowywać anonimowość? To niektóre z pytań jakie wówczas nurtowały nasz ruch. Świadomy tych dylematów Bill W. opracował zasady jakimi powinny kierować się grupy i indywidualni członkowie AA. Zasady te, nazwane 12 Tradycjami i 12 Koncepcjami mówią że: Najwyższe uprawnienia należą do grup AA. Członkostwo we Wspólnocie jest indywidualnym wyborem każdego z nas, nikt nie może być wyrzucony.

Samowystarczalni i niezależni

Jedyny warunek przynależności to pragnienie zaprzestania picia. AA nie jest stowarzyszeniem religijnym, nie łączy się z żadnym wyznaniem. Nie jest też organizacją i nie przyjmuje dotacji finansowych z zewnątrz, utrzymuje się z własnych dobrowolnych datków.

My, członkowie AA, zachowujemy osobistą anonimowość na poziomie mediów i stawiamy dobro Wspólnoty ponad naszymi własnymi ambicjami. Istotą AA jest to, że niesiemy posłanie i pomagamy innym alkoholikom w osiągnięciu i utrzymaniu trzeźwości, a to jednocześnie pomaga nam samym.

Grupy AA działające na danym obszarze geograficznym stowarzyszają się w Intergrupy, a te w Regiony. Regiony wybierają delegatów na coroczną Konferencję Służby Ogólnej. Konferencja, pierwszy raz powołana w 1951 roku w USA, później w innych krajach, również w Polsce, jest reprezentantem wszystkich grup w danym kraju. Podejmuje decyzje w kluczowych dla Wspólnoty sprawach, wytycza główne kierunki działań i nadzoruje służby AA na poziomie krajowym. Po kilkudniowych obradach Konferencja przekazuje swoje uprawnienia Radzie Powierników, która również składa się ze służebnych wytypowanych przez Regiony AA. Jest to rodzaj rady nadzorczej sprawującej piecze nad służbami AA, w czasie gdy nie obraduje Konferencja. Zwłaszcza chodzi tu o nadzór nad powołanymi spółkami prawa handlowego, w Polsce jest to Fundacja BSK AA. Spółki zajmują się takimi sprawami jak: prowadzenie centralnego Punktu Informacyjno Kontaktowego, wydawanie i dystrybucja literatury AA czy informacja publiczna.

Wspólnota AA – wspólnotą światową

Obecnie na świecie jest ok. 120 tys. grup AA, w 170 krajach, trzeźwieje w nich ponad 2 mln alkoholików. Wielką Księgę przetłumaczono na 70 języków. W Polsce pierwsza grupa AA powstała w 1974 roku w Poznaniu. W 2019 roku, było w naszym kraju zarejestrowanych ponad 2600 grup, a liczbę członków Wspólnoty szacowano na ok. 30 tys. osób.

Anonimowi Alkoholicy spotykają się co pięć lat na wielkich zlotach, zwanych Konwencjami. W tym roku, w lipcu 2020, taki właśnie zlot, z okazji 85 lat istnienia Wspólnoty, miał odbyć się w Detroit, USA. Spodziewano się przyjazdu ponad 60 tys anonimowych, trzeźwych alkoholików z całego świata. Niestety, z powodu pandemii koronawirusa Zlot został odwołany.