Religia i AA oraz sądy

Religia i AA; Czy AA jest religijne? Co sądy w USA mają do powiedzenia na temat religijności Anonimowych Alkoholików?

Religia i AA. Wewnątrz AA często słyszymy dobrze znaną frazę „AA jest duchowe, a nie religijne”. AA z dumą podkreśla, że nie jest instytucją religijną. Ale co o tym myślą podmioty prawa i ludzie z zewnątrz?

W ciągu dziesięciu lat między 1996 a 2007 rokiem, pięć amerykańskich sądów wyższej instancji przyglądało się długo i wnikliwie twierdzeniu AA o jego rzekomej niereligijności. Były to trzy federalne sądy okręgowe i dwa stanowe sądy najwyższe. Wniesione roszczenia dotyczyły osób, które zostały zmuszone do udziału w mityngach AA. To, był to warunek zwolnienia warunkowego czy wyroku w zawieszeniu. Były do takich mityngów nakłaniane podczas pobytu w więzieniu. Wniesione roszczenia dotyczyły osób, które zostały zmuszone do udziału w mityngach AA. Był to warunek zwolnienia warunkowego czy wyroku w zawieszeniu lub były do takich mityngów nakłaniane podczas pobytu w więzieniu.

Owe rozprawy doszły do sądów tak wysokiego szczebla ponieważ dotyczą rozdziału Kościoła od Państwa, który jest zapisany w Pierwszej Poprawce do Konstytucji USA (z 1787 r.) . Stanowi fundament prawa amerykańskiego. Głosi ona, że „Kongres nie ustanawia żadnego prawa nakazującego jakąkolwiek religię lub zabraniającego swobodnego wykonywania praktyk religijnych. Nie ogranicza też wolności słowa, prasy lub prawa do odbywania zebrań czy wnoszenia do rządu petycji o naprawę krzywd”. Zatem w sferze religii i jej praktykowania władza nie może niczego nakazać, ani zakazać.

Religia i AA – zmuszanie do obrzędów religijnych.

Ludzie z wyrokami w zawieszeniu, zwolnieni warunkowo i więźniowie znajdujący się w zakładach zamkniętych twierdzili, że państwo używało swoich uprawnień, aby zmusić ich do udziału w obrzędach religijnych. Twierdzili, że AA jest instytucją religijną i związku z tym, ich wymuszona obecność na mityngach była pogwałceniem Pierwszej Poprawki do Konstytucji. Thomas Jefferson zinterpretował tę Poprawkę jako „wybudowanie muru rozdzielającego Kościół i państwo”. Później sformułowanie to pojawiło się wielokrotnie w orzeczeniach Sądu Najwyższego USA i na trwałe weszło do świadomości publicznej.

W sprawach dotyczących tej klauzuli sądy wyższych instancji stosują trzyczęściowy test w celu ustalenia, czy doszło do naruszenia tego rozdziału. Po pierwsze, badają czy państwo zadziałało? Po drugie, czy działanie było równoznaczne z przymusem? I po trzecie, czy dany przypadek na charakter religijny, czy świecki? Odpowiedź na pierwsze pytanie testu została udzielona szybko: tak, w tych przypadkach wyraźnie było działanie organów państwa. Na drugie również: tak, osoby te były zmuszane do uczestnictwa w mityngach AA.

Następnie sądy zajęły się pytaniem trzecim. Wnikliwie przyglądano się Wielkiej Księdze, jej ponad 200 odniesieniom do Boga; 12 Krokom i modlitwom na mityngach AA. Po pełnym ich zbadaniu sądy orzekły, że doktryny i praktyki AA muszą być postrzegane jako religijne. Ponieważ wiele sądów orzekło jednolicie, orzeczenia te stanowią obecnie „jasno ustalone prawo” w USA. Np. Sąd Apelacyjny w Nowym Jorku, w sprawie Griffin przeciwko Coughlin z 1996 roku, orzekł jak poniżej:

„Trzeba uczciwie stwierdzić, iż lektura podstawowych zasad AA ujawnia, że ich charakter jest jednoznacznie religijny”.

Podstawowa literatura AA zawiera tradycyjne elementy wspólne dla większości religii teistycznych. Bóg występuje w pięciu z 12 Kroków. „Praca” na 12 Krokach obejmuje wyznanie Bogu (przez duże B) „natury naszych błędów” (Krok 5). Prośby, „aby usunął nasze braki” (Krok 7) oraz poszukiwanie „poprzez modlitwę i medytację świadomego kontaktu z Bogiem” i „poznanie Jego Woli” (Krok 11).

Wspólnota z jednej strony, deklaruje otwartość i tolerancję dla osobistej wizji Boga każdego uczestnika AA, „tak, jak Go pojmujemy” (Kroki 3 i 11). Z drugiej wymaga od niego, aby zobowiązał się do wiary w istnienie jego religijnej postaci. Jako Stwórcy, Ojca Światła, Ducha Wszechświata, siły wyższej niż ludzka. Wiele mityngów kończy się Modlitwą Pańską, typową modlitwą chrześcijańską, a ich uczestnicy są gorąco zachęcani do modlenia się. Powyższe pokazuje, że Wspólnota AA ma zdecydowanie religijny ton. Jej członkowie są nakłaniani do nawrócenia i praktyk religijnych. Te słowa i praktyki są, według prawa, obrządkami religijnymi.

Oczywiście jest prawdą, że głównym celem AA jest pomoc w osiągnięciu trzeźwości. To jej doktryna nakazuje, by droga do wyzdrowienia i bycia „szczęśliwą, pożyteczną jednostką” prowadziła przez przyjęcie wiary teistycznej.

Religia i AA – prawnicy w obronie AA

Prawnicy reprezentujący AA przedstawiali argumenty mające dowieść, że wczesne teksty AA (takie jak WK) zostały później zastąpione przez bardziej świeckie doktryny. Wzywali do zignorowania religijnego charakteru Wielkiej Księgi i samych Kroków, tekstów w 1939 roku. Zamiast tego, polegania na książce „12 Kroków i 12 Tradycji”, opublikowanej w 1952 roku.

Ale sądy odrzuciły te argumenty. Widziały dychotomię między Krokami i Tradycjami, ale stwierdziły, że 12 Tradycji „pomyślano tak, aby nie zastępować starych, wcześniej cytowanych, doktryn i praktyk, ale by zająć się świeckimi problemami, z którymi zmagał się ruch AA, gdy osiągnął kolejny etap rozwoju i publiczną akceptację”. Dzięki 12 Tradycjom, które deklarują, że są „przeciwko sekciarskim preferencjom”, Wspólnota AA urosła w siłę, zaczęły powstawać kolejne grupy AA.

Sądy argumentują: skoro nowoprzybyłym mówi się, że powinni zaakceptować istnienie Boga jako warunku ciągłej trzeźwości, aby szukali Go poprzez modlitwę, wyznawali Mu wyrządzone krzywdy, prosili o usunięcie wad charakteru i oczekuje się od nich odmawiania Modlitwy Pańskiej na zakończenie mityngów, to jest to praktykowanie religii.

Jakie konsekwencje dla Wspólnoty ma fakt, iż sądy uznały ją za stowarzyszenie religijne? Cóż, oczywiście jedną z nich jest to, że grupy, które stosują wyżej wymieniane praktyki, są teraz prawnie określane jako „religijne”. Przynajmniej w USA. W odpowiedzi grupa AA może temu zaprzeczyć, może włożyć głowę w piasek i ignorować podane fakty. Może też trzymać się własnej definicji „religijności” i odrzucać te inne, używane w świecie poza AA. Niestety zaprzeczanie sprawia, że grupa wygląda na zdezorientowaną (w najlepszym razie) lub nieuczciwą (w najgorszym), a powtarzanie czegoś nie czyni tego prawdą.

„Fakty nie przestają istnieć, pomimo, iż są ignorowane”. Aldous Huxley.

Każdy, kto miał wątpliwości co do religijności AA (zwłaszcza cierpiący alkoholik, który unikał Wspólnoty z powodu przekonania, że jej doktryny i praktyki są religijne), po przeczytaniu tych orzeczeń sądowych, upewni się, że miał rację. Jak AA wydostanie się z tej z

tej kłopotliwej sytuacji? Jeśli Wspólnota ma stać się stowarzyszeniem ogólnodostępnym dla WSZYSTKICH cierpiących alkoholików pragnących przestać pić, to musi akcentować i wzmacniać swoje przywiązanie do 12 Tradycji. Nie wymagają one od grup AA przyjmowania religijnych postaw.

W AA są też pewne grupy ludzi – agnostycy, ateiści, wolnomyśliciele – które z definicji nie są religijne. Oni nie odmawiają modlitw na swoich spotkaniach ani nie sugerują, że wiara w Boga jest wymagana do zachowania trzeźwości. Jeśli używają 12 Kroków to w ich świeckiej wersji, która nie ma odniesień do Boga. Jak na ironię, tylko te właśnie grupy, które nie stosują religijnych praktyk, mogą, zgodnie z prawem, nazywać siebie „duchowymi, a nie religijnymi”.

Wspólnota AA jest na rozdrożu. Jest w niej już wiele świeckich grup i ciągle powstają nowe. Być może zjawisko to odzwierciedla rosnącą liczbę osób niereligijnych widoczną w badaniach socjologicznych, prowadzonych na całym świecie. AA ma Tradycje, które mogłyby służyć tej populacji. Jednak rozbieżności między Tradycjami (niereligijnymi), a Krokami (religijnymi) stanowią zagrożenie dla AA. W rezultacie istnieje ryzyko, że rola AA, jako siły pomagającej wyzdrowieć cierpiącym alkoholikom, zostanie zmarginalizowana w wyniku jej własnych wewnętrznych sprzeczności.

Pod oryginalnym artykułem, na stronie AA Agnostica, znajdują się linki do pięciu orzeczeń sądowych dotyczących tych kwestii: 1. Griffin v. Coughlin (1996) 2. Kerr v. Farrey (1996) 3. Arnold & Evans v. Tennessee Board of Paroles (1997) 4. Warner v. Orange County Dept. of Probation (1999) 5. Inouye v. Kemna (2007)

Religia i AA oraz sądy. Tłumaczenie za zgodą administratora portalu AA Agnostica.