Duchowość – kilka uwag
Duchowość – ilu ludzi zajmujących się duchowością, tyle jej definicji. Poniżej znajduje się kilka uwag dotyczących pojęć z duchowości, czyli subiektywne jej opisy.
Twierdzenie Victora Frankla, austriackiego psychologa i psychiatry, który podkreśla, że człowiekowi jako takiemu nie zależy jedynie na fizycznej wegetacji. Natomiast tym, o co mu chodzi w ostateczności jest istnienie duchowe, człowiek naprawdę pragnie żyć z sensem. Frankl widzi człowieka jako istotę posiadająca trzy wymiary: biologiczny, psychologiczny i duchowy. I to na tej właśnie płaszczyźnie w ostateczności dokonuje się integracja wszystkich innych sfer, wyznaczenie celu i ukierunkowanie dążeń.
Definicja duchowości wynika z utożsamiania rozwoju duchowego z osiąganiem dojrzałości poprzez stopniowy rozwój hierarchii potrzeb w takim kierunku, aby nie dominowały w niej potrzeby typu podstawowego, wymuszanego przez fizyczność i emocjonalność egocentryczną a pojawiały się potrzeby wyższego rzędu, kontaktu z pięknem, dobrem, wykraczania poza siebie, altruizmu, potrzeba twórczości.
Profesor Krystyna Ostrowska definiując pojęcie duchowości jako znaczący wyróżnik rozwoju duchowego wskazuje zdolność osoby dojrzałej duchowo do okazywania miłości, pojmowanej nie jako emocja, lecz jako postawa, której towarzyszą wprawdzie najrozmaitsze uczucia, ale nie są to same przyjemne, miłe, przyjemne uczucia (może to być na przykład lęk i troska o osobę kochaną) i która jest wynikiem świadomego wyboru postawy troski o innych, wykraczania poza własne dobro, poza własny interes.
Sfera duchowa to sfera, która otwiera człowieka na kontakt z Bogiem. Duch jest mieszkaniem Boga, tym terytorium, na którym człowiek spotyka się z absolutem.
Duchowość – a czy można żyć duchowo, będąc Ateistą? Agnostykiem?
